Damokles

Even na middernacht welkom bij de kro via radio één en twee ook deze nacht tot halfvier kunt u terecht bij het kro nacht pastoraat het telefoonnummer is nul vijfendertig twee één acht zeven vier zes nul vijfendertig twee één acht zeven vier zes.

Mmm vannacht gedurende de zomermaanden kunt u iedere week rond deze tijd luisteren naar een documentaire die eerder te horen is geweest op radio vijf.

Het gaat om programmas van andere omroepen die worden uitgezonden in de zendtijd van damocles een aantal afleveringen van damocles wordt in deze periode herhaald op radio vijf.

Vannacht hoort u de vlaamse documentaire iedere dag verdwijnt er wel iets uitgezonden door de vpro en ingeleid door lida.

Het is een documentaire over een tehuis voor demente bejaarden de programmamakers luc haken zijn edwin bries hebben gebruikgemaakt van dagboekfragmenten uit hersenschimmen van j bernlef joden meijeren leest.

Die fragmenten de andere verteller in het programma is de therapeut van het tehuis en heel af en toe zult u mij even horen om een gesprek van een bewoonster te verduidelijken iedere dag verdwijnt er wel iets.

Mmm.

Hier zit ik wel vaker een oude krant doelloos in mijn handen als een coalitie wil nadenken maar het probleem is dat je moeilijk kunt nadenken over iets dat je niet herinneren met geen mogelijkheid.

In de ochtend vraag of ik houd wilde haren misschien heb ik niet gehoord alhoewel twee keer heeft mij gevraagd zei ze.

Staat vera pen waar voor mijn neus met een gezicht alsof er brand is wat doe jij hier in het holst van de nacht aangekleed aan tafel dat was natuurlijk wel vreemd dat ik aangekleed was ik cabaret smeer 's nachts mijn bed uit maar dan trek ik toch gewoon alleen mijn ochtendjas en pantoffels aan.

Ik kon m'n ochtendjas niet vinden zij daarom ze vroeger wat was.

Niets hoor ik alleen mijn hoofd lijkt wel doorzichtig van glas of heel helder en toch denk ik hem niks.

Mmm mmm.

En.

Oh oh.

Wel moet je niet zitten.

We hebben mooie muziek zo mooi.

God zij dank u.

Muziek en.

Blanco blanco.

Zo zit het hier op gelijkvloers zit het dichtste bij de samenleving bij de tuin bij het dorp is daar zitten de de beste zoals men zegt de beste maar dat wil zeggen dat zijn ook de mensen die met de echte vragen zitten van.

De achterdocht ze hebben meneer ingestopt.

Mijn dochter heeft een pilletje nemen de koffie dan ik ben versuft en eens ben ik hier ontwaakt.

Dan kan je nog kunt converseren daar heb je het de traumas van het besef ik kan het niet meer als het allemaal afbrokkelt ga je bijvoorbeeld naar de eerste verdieping er zijn dan twee groepen leven twee daar is het communicatie per telefoon toch al erg geschaad.

Dan heb je daar zijn de sociale contacten bij een heel.

Onpersoonlijk en en onbewust en heb je drie daar zitten mensen die toch wel een beetje gek doen.

Is een beetje een allegaartje een hele lastige groep denk ik voor begeleiding van heel veel spel onvoorspelbaar gedrag en dan in de lift kom je de tweede verdieping van het gebouw en daar zou je kunnen zeggen ja ziet de mensen ecce homo.

De mens die bijna vegetatief wordt de mensen die gestold is in een kramp de mens die op en neer draaft en.

En hoe moet ik het noemen de anderhalve kilometer zonder horden aflegt.

In een.

Maar 't lallen bon bon ton is de moedertaal het lallen.

En vijf jaar moet je dat zeggen dat zijn echte planten die kwamen in een serre.

Op één gerold en zo dat is de degradatie naar boven maar er is één lift en dat is ook het democratische.

Wat wij allemaal.

Naartoe moeten en die lift gaat radicaal naar beneden in het mortuarium palmtak je.

De here jezus hè.

Onlangs wel.

Die die die.

Ik heb mijn wij bij en.

Heeft nog alle tijd en de techniek zou mankeerde want die die niet.

De beste zwarte.

We zitten met vijven aan tafel en we zijn alle vijf nog leerlingen.

Want een verdieping hoger daar zitten mensen ironisch iets vergeten het één en het ander maar die tafel van ons tot zijn zodat de vijf beste ze zitten ze nog een beetje soort bij soort op begrijp je wel.

Er zijn nu vijf afdeling maar hier beneden is wel de beste afdeling ik heb gehuild als ik van mijn huis wegging meneer als ik wist dat ik voorgoed hier zou blijven tot mogen gerust weten ik heb gehuild.

Mijn buren hebben het ook wel gezien zeiden de mensen als ze je zo.

Toch goed.

Ik een door te denken dan we bakken.

Oh dan zeggen ze wat hier het toch goed uit ik eens opzoeken maar dat bezoek blijft achterwege want de drempel is hier zo hoog ja ze denken allemaal dat zo'n beetje.

Kiest natuurlijk niet.

Oh.

Het is negen.

Het is natuurlijk niet thuis niet thuis is natuurlijk niet thuis zijn als ge goed zijt zoals in een gasthuis liggen ze ook niet zoals thuis nee.

Een dramatische deur gaan ze nog doen en dus dan gaat hij over van de zone waar men nog kan leven en als deze klikjes dan heeft dat iets definitief.

Zeker als ik denk aan de context van de instelling waarin beheersen zijn nu de definitie van als je hier binnengaat laat dan een beetje halle opvaren vooral omdat het bordje boven de uit zijn.

Dus 's avonds als het hier veel stiller is in de instelling en als ze het verkeerde weg is van het bezoek en heb je deze klank.

En dat in een normaal leven.

Dat is eigenlijk een vraag van ik wil naar huis want onze mensen willen altijd maar naar huis ze willen naar huis omdat daar nog iemand wacht maar die is eigenlijk allang dood ze moeten naar huis voor hun kinderen maar die kennis en een lang getrouwd en daar ooit is altijd dit het is de vraag van ik wil hier weg ik wil naar huis.

En als dat weerklinkt in die leegte dan dan zie je dat er op die vraag geen antwoord kan komen het instelling zwijgt dan en vooral het bordje uitgang.

Deze deur is ook een vlucht deur aan deze deur zijn eigenlijk dramas.

Hebben zich dramas afgespeeld van familieleden die eigenlijk moeten wegvluchten van hun bejaarde die in het begin van de nog komen aanhollen omdat ze mee naar huis willen en daar is het echt gebeurd dat ik afspraakjes met mensen moesten maken met familieleden van ik zal eerst naar de deur gegaan en zal ik jullie bijna letterlijk naar buiten duwen en dan zal ik de deur wil toedoen.

Die er binnengaat.

Je maakt heel weinig kans om d'r ooit nog buiten te gaan.

Mmm.

Ik poets mijn tanden en zoek ondertussen naar woorden een formulering van de voer.

Alsof er iemand in mijn zit die zich een ander huis herinnert waarvan de indeling soms dwars door die van dit huis heenloopt kamers hoorn absolute zekerheden te zijn.

De manier waarop ze in elkaar overlopen hoort eens en voor altijd vast te leggen een deur moet vanzelfsprekend geopend kunnen worden niet in angst en onzekerheid omdat je geen idee hebt wat je erachter zult vinden.

Als kind had je dat vaak je werd 's morgens wakker en de muren van je kamer stonden verkeerd om je heen in gedachten moest je de kamer een slag draaien zodat alles weer klopte aan je op staan de door de dag in.

Met m'n handen onder mijn hoofd gevouwen kijk ik naar de azuurblauwe katoenen slaapkamer gordijnen terwijl ik in gedachten de kamers van het huis weer op hun plaats.

Mmm.

En.

Zeventienhonderd.

Mevrouw verlinden is dan u bent aan de beurt u bent aan de beurt.

Het is ook een dwarsdoorsnede van de samenleving ik zie dat iemand die een onderwijzeres ja ik zie er ook.

Over een rentenier had een polderdorp goed heeft gemaakt en die type is van die de bloem is het in de kerk van het polderdorp.

Ik zie iemand die de moeder is van een drietal kinderen diego eigenlijk ter wereld zijn uitgewaaierd hè.

Ze heeft de familie in rome d'r zit ook in man bijt die uit de congo komt en als op het tv scherm komt dan zal ze zeggen dat is een die had een winkeltje in kinshasa en die is uit het land gezet en het thema van.

Zijn hier of congo ligt er heel nauw aan het hart en dat ziet er een beetje gedwongen zonder eigen keuze rond de tafel.

D'r wordt hier heel wat af gescholden wordt ook wel wat geklop met wandelstokken boter hammen allerlei agressieve uitingen maar ik moet eerlijk toegeven liever dat dan.

De circulaire versuffing hè over de algehele cda kring liever die beweging die die agressie dat duidelijk stellen van dat wil ik niet of de uit mijn buurt dan het gelaten alles over zich heen laten komen.

Zoals men dichtgegroeide kan hij zich laat beregenen hè.

Dat is leven denk ik ook hè die die die agressie.

Die die of ruzies soms zijn ze echt ongenadig dan hè.

Daar kun je niet spreken niet meer mee zwaarder de artiesten moeten kwam bedelen.

Maar hoe dat is is een die het aan de nooit zal en dromen dan bang hoe gaan mee en ik voelde me vrij.

Komt het dat in een vrouw zo huilt.

Maar die.

Ze beet godett de plaat efkes beheerst dan nee turk meezingen dat heette.

Tja het blijft efkes bij staan maar dan ga ik voor de tafel dekken natuurlijk anders kunt ge niet eten.

Maar.

Maar wie biedt uit dat gebied.

Mensen die de wil ik wel eens jaloers op neer.

Klonken is dat toen een van wij niet door die de toeristen zitten ze dan zo en.

Als mensen die nog goed kunnen gaan daar ben ik soms wel eens jaloers op marianne hebben ze dikwijls wel iets anders aan meneer.

Mijn nichtje zei altijd tante mia moet niet klagen we kunnen nog eens naar jou toekom we kunnen nog eens vertellen van vroeger en we kunnen nog dit doen en we kunnen nog dat doen en jij geniet ervan en wij genieten er ook nog van die maar als er geen verstand meer hebt gelijk de mensen die op de hoogste zitten meneer dan zouden wij niet zo dikwijls komen.

Want dan als je geen relatie meer kan hebben naar het staan hè.

De familie en iedereen hoor die leggen ze het eerst opzij want ze kunnen niet meer mee resoneren en ze kunnen niet meer onder de mensen komen die worden het eerst vergeten en ik neem dat goed aan om meneer want ik denk dat je verschillende mensen zijn die weinig bezoek krijgen.

We staan die bij telefoontoestellen en telefoontoestel is voor onze mensen niet zo eenvoudig apparaat maar dit telefoontoestellen geschiedenis gemaakt een bejaarde krijgt telefoon van z'n dochter.

En hij neemt oren op zulke aanmerkelijk ligt die eigenlijk half op zijn wenkbrauwen en hij hoort plotseling de de stem van z'n dochter en dier canty erkent de stem de kleuren de intonatie.

En de emotionele warmte van die stem maar hij weet niet toe dat ze heet en hij weet alleen maar die stem die ken ik en die heeft niets met mij te maken en na het telefoongesprek zie je daar nog een beetje dralen met die hoorn in de lucht en net een klein tasje bij.

En in dat tasje zat een luier dat reserve onderbroeken want er was af en toe een beetje incontinent dus wat doet ie en in dat telefoontoestel en neemt het op en hij wil dat in dat tasje steken en ik dacht dan heeft ie zijn dochter zeker bij voor het ietsje langer dan vijf minuten goed wil.

Hij wilde dus die stem die verdwenen was uit het toestel maar die met het toestel te maken daar wilde ie meenemen hebben die dochter behouden en dat is dat emotionele leven dat emotionele denken die zenuwen liggen boven op het veld bij onze mensen.

Aan.

Ja nee daarna maar gewoon niet meer zoals in horen doen gaan het doen.

Maar waarom maken.

Maar ze willen niet zeggen wanneer gaan we naar huis.

De naam te doen.

Gekeken hè maar ik heb er nog naar schoenen film op de tv komt neer.

Heb geen maar de.

Dat dat dan buiten.

Bij en.

A w a w a wie aan wie aan.

Wat doet u de hele dag hier.

Ja ik weet het niet je van wat doe ik hier de hele dag.

Drie heette.

De het hoe hier thuis was beter.

Wilde hier niet hij had u nu soms nog naar huis.

Ik.

Mmm.

Keer in het gras klas volop zomer.

Maar dat er overal om me heen vogels sauna.

En door het keukenraam zag ik haar voor het aanrecht staan ze sneden brood ik zag dat plak voor plak een bruinbrood was het zo zulke dingen doen.

En ander ziet niets aan hun huis maar alles bevindt zich daar.

Nu is het mes iedere dag verdwijnt er iets iedere dag.

Dus.

Mmm.

Ze verzint kennelijk verhalen om te testen als ik ze zou bevestigen zou ook verloren zijn dan zouden kunnen haar verzinsels verdwalen misschien heeft die dokter van haar dat wel tegen haar gezegd kijken of hun werkelijkheid en verbeelding nog uit elkaar kan houden een test.

De om die maar geen antwoord te geven.

Ben ik moet het gewone leven houden dat dat nog is mijn ideaal zou worden de gewone dagelijkse gang van zaken op de momenten waarop dat niet meer gaat moet u die gang van zaken imiteren en dat niet meer mag gaan dan pas zal ik het liever zelf moeten verzinnen.

Mmm.

De leegte.

Wat we dan.

Ja die dochter die met die moeder op bezoek komt en die moeder als je goed kijkt.

Als je die die de glanzende ogen kijkt en de verstrekking van het lichaam die stelt zich eigenlijk de vraag wie is dat maar op één of andere manier weet het zo te spelen dat de dochter een beginnend merk.

Dat zei dat toch timmeren herkent dat is een sterk fenomeen dat de een talent dat onze mensen ontwikkelen dat dat façade gevoel omhooggehouden wordt en de dochter blijft in het ongewisse en d'r kont ermee fotoalbum zou moeten dan weet je dat nog en dat is dan de.

Quiz van hoe moet dat nu noemt de quiz van de spijt en het verliezen hè.

De dochter die gaat dan naar huis met het gevoel van ze kent me niet meer.

Dat is vaak ook een grens wat bepaalde families.

Voor zichzelf te om op om te besluiten tot een opname als ons niet meer kent dan is het hek van de dam dan dan moet de maar opgenomen worden maar die subtiele spel het is hier in de bezoekersaantallen in de cafetaria van.

Kent me kent ze me niet ook de scène.

Heel mooi vond van een van een zoon die lange tijd in onmin heeft geleefd met zijn vader die was opgenomen en op een bepaald moment het is de vooravond denk halfzeven zeven uur en ze zitten met twee in in in die grote zaal en vader geeft te kennen dat ie moet plassen.

En er is niemand direct in de omgeving en het is de zon.

Die vader moet helpen die zon wordt geconfronteerd op de wc met die naaktheid van die letterlijke naaktheid van die man van zijn vader en dit ziet dan ineens de bereikbaarheid van die man.

Ziet ook voor de eerste keer en een aantal delen van het lichaam en dat zijn van die ervaringen dat je zegt ach mensen zich hier gebeurt het toch wel dingen.

Die in wezen een een een hele sterke rijkdom hebben.

Want dat gevecht met zoon en die vader op de wc die onhandig en het maar vooral die weerloze naaktheid van die vader is een soort parabel bijna het is het soort bijbels thema.

En dat is het ook denk ik.

Het is even kijken hè wie is de uitvinder van het nagerecht monsieur welke kleuren heeft de spaanse vlag.

Een heel belangrijke vraag hoe heten de huidige eerste minister van belgië jean luc la te halen.

De hoofdstad van portugal moet zich met wie en wat is een ornitholoog.

Houdt zich met bezig.

Het zal ons oud genoeg worden meneer de krijgen we het allemaal niet zo goed dat zieke letterkunde gemeens letterkunde in je.

Je was de prins toch ze dus het en naar.

Het is van ons allemaal overkomen als we oud genoeg zijn krijgen het allemaal u net zo goed als ik was hier zelfs een letterkundig mens en die was er tot het laatst ook nog wel.

Het kan dus iedereen overkomen je moet niet bang zijn als we oud genoeg worden dan komen d'r allemaal toe in onze groep zijn met vijfentwintig personen zijn er al vijfennegentig maar of ze allemaal nog honderd procent zijn daar kan ik niet zeggen hoor d'r zijn ook onderwijzeressen bij.

Zo dus dat zijn ook mensen die daar en ontwikkeling gehad hebben als in de negentig wordt dan krijgt ge dat ze zeggen niet alle mensen maar ik denk wel alle mensen daar moeten we denken het is ons aller lot hè.

Er komt een dubbele bij neer waar komt dat je oud wordt schokkende negentig wordt dan ze zeggen niet alle mensen maar ik denk wel dat armeense dan moeten we democratischer zalmmoten.

Sanitair bestaan ik ga luisteren of ik nog besta zegt mevrouw l en zijn dat de plee binnen de grootste die van de rol wagens haar ritmisch handgeklap kletteren tegen de tegels.

Botst tegen de buizen tot een sneeuwbui van klanken.

Daarin middenin staat mevrouw wel snikkend van de verbazing over zoveel ijs een luidruchtige aanwezigheid.

Het gebeurt vaak in de namiddag dan moet er nog van alles gebeuren en is zo veel drukte bij het personeel en dan vergeet men de televisie af te zetten en die stand op het testbeeld en staan mensen te kijken naar de zitten mensen te kijken naar de.

Testbeeld en dat is een een sport bij ons hè het collectief testbeeld staren ze zijn de absolute houden ze daarvan.

En er was op regelmatige tijden de stad dan iemand op en die ging dan.

In de play offs de grootste van de hagens en die begon zo laat in z'n handen te klappen dat het in.

Tegen die tegels van één mei en die cleane medische wereld.

Die wilde nog eens testen of dat zich nog wel bestaan en die bestond dus die rijgen klanken die dwarrelde op haar neer en was dan ze die plegen en was een als een soort geruststelling kon ze geeft u verder kijken naar het testbeeld.

Een beetje een macabere toekomst.

Piano zitten boven de toetsen en zoek ik kan het begin niet altijd zie ik het voor me maar nu niet.

En ik sluit mijn ogen in de hoop dat de afstanden tussen de toetsen terugkeer dat ik de eerste noten weer in m'n vingers zal voelen maar er gebeurt niks ik sta op en zoek de sonate tussen de stapel bladmuziek op de piano ik zat het album op de standaard een blader tot het adagio gevonden.

Daar staan de noten maar ze willen niet van het papier af van hun vingers in.

Ik kan ze toch die teleurstelling straks misschien moet ik eerst even inspelen zomaar wat tonen dat het begin dan plotseling terugziet in m'n vingers als ik het begin maar eenmaal hebt dan komt.

De rest vanzelf witte en zwarte toetsen in steeds meer toetsen in om dat ene verdomde begin te vinden maar er zijn duizenden mogelijkheden toch zal en moet ik het begin vetten.

En.

Moeder waarom leven wij een kindje dat boek mevrouw dat is geen boek dat ben ik.

Dat gedicht is eigenlijk een een een opname van een seconde van een mevrouw die elke ochtend wakker werd en op de rand van het bed ging zitten en die de vraag stelde moeder waarom leven wij en ik had het eigenlijk niet door en ik vroeg toen in dit boek mevrouw.

En ik vond dat zo aangrijpend omdat zij op die manier met die zin die eigenlijk die titel van het boek.

Van los angeles heeft een hele generatie trokken die heel veel mensen van de generatie kennen die zin en dat gaf het duidelijkst weer wie zij was hoe zij zich voelden die depressie hè dat opstaan en dat we weer moeten gaan leven die gedachte die zich weer een hele dag zullen rond hoeden in het hoofd.

En dat was een.

Voor die mevrouw omdat er zo depressief was was het bijna elke dag.

En het karwei in en als de zon scheen op die dag werd er toch een groter karwei en dan staan ze 's morgens op met met dat gevoel van god waarom leef ik toch nog als alles maar eens tot rust te komen.

Als ik er maar niet meer ben dat doodsverlangen dat ligt hier op de loer.

Tussen de wijnvlekken zal ik maar zeggen en de op de hoek van de tafel daar leef je mee zo is d'r is één iemand en dat is de mevrouw die altijd zei van moeder waarom leven die heeft haar begrafenis orkestar eerst wieder moest zijn en dat waren.

Dat was de fanfare van de diamantslijperij moest daar zijn en daar moest geen mensen zijn daar moest de dieren zijn katten geiten.

Lamas honden dat was dus toet van de dieren van de fanfare die het lied van de diamantslijperij moesten spelen en die had het georkestreerd zo moet het gebeuren zover was die in het opmaken van de balans.

Normaal slapen.

Wat drinken.

Wat niet.

Ja appelsap.

De meeste peperkoek.

Mmm.

Mmm.

Je moet toch het theater zal laten horen.

Mmm.

Mmm.

En.

Ja.

Mmm.

Mmm.

En.

Overal wordt.

Ze zijn allemaal gekomen om hier samen voor het laatst te slapen.

Oh dat geeft in geen namen gezegd.

Allemaal bekenden van hen toen ze stuk voor stuk.

Bevindt zich daar ergens tussen haar hand.

Een hele lieve langdurig uit ademen een zucht en steunt en jammeren en kreunen en snel naar je toekomen eerst die hand die daar stuurloos in het pak hem zachtjes vast.

Kan nu.

Niets meer zelf vast te houden zei dat dat voortaan.

Die hele lange.

Mmm dat zover damokles u heeft geluisterd naar iedere dag verdwijnt daar wel iets een documentaire van de brt die eerder waren door de vpro werd uitgezonden.

Dit programma is gemaakt door edwin de vries en luc haar kunt u kunt de cassette van deze uitzending bestellen door vijftien gulden over te maken op giro drie twee twee twee één nul nul ter attentie van k roos cassette servers dus giro drie twee twee twee.

één nul nul ter attentie van roos cassette servers in weert.

En vermeldt daarbij de datum van uitzending in dit geval tweeëntwintig augustus negentienhonderdvijfennegentig.

Oh.

Oh ja.

Oh.

Oh ja ho.

Oh.

Oh.

Oh.

Mmm.

En.

Oh.

Oh oh.

Oh.

Mmm.

Mmm.

Die.

Mmm mmm.

Mmm.

En.

Mmm.

J.

Zo.

En.

Oh.

En.

En.

Oh.

Mmm.

één uur dit is de rms met het nieuws de fractievoorzitter.